Uncategorized

Ωρες κάθαρσης που η ψυχή μεταλαμβάνει απο το πορφυρό δισκοπότηρο της αθανασίας. Μονοτονικές ώρες πηγή των παλιρροιακών ονείρων Τα σύννεφα κοιμούνται, Ο άνεμος παραπλανά και μετακινούμενος ριγδιεί τις λυχνίες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ωρες της πληρότητας εκεί δρασκελώ ψάχνοντας

Στοιχειωμένες βραδιές δεσμεύουν τα όνειρά μου χωρίς να τα αφήσουν να φύγουν. Εκει στη γη του πουθενά στη χωρα του Αχωρητου περα απο το νοητό διάσελο του κόσμου. Εκει που τα μάτια και το χαμόγελο ξεθωριάζουν. Εκει ξεπλένω τα δάκρυα

Χαραγμένες απο το τιποτα στο τιποτα χαμένες εκει στις νευρικες απολήξεις του νου. Μνήμες ταλαιπωρημένες τραγωδίες των όξινων ανατολών που επιλύθηκαν μεταξύ των απολύσεων από την πλήξη του εαυτού μας. Μνήμες εκεί που η ψυχή τερματίζει και μεθάει με την

Τα χρόνια περνούν γρηγορα ο άνεμος στο πρόσωπο πάντα αφήνει ίχνη απο σιωπές και αναμονές. Ο θόρυβος του ανέμου έρχεται χωρίς φωνή, η σιωπή απορροφά μια μοναξιά σιγά σιγά θολώνει το γυαλί της ομίχλης της μνήμης του Χθές. Αγνωστες συντεταγμένες

Φεύγοντας από τις σάπιες σκέψεις μου, καταπνιγμένες από ενοχές και λύπη, οι αισθήσεις μου παρασύρθηκαν από τη ζωή προκαθήλωμα, που έφτασε στο εσωτερικό, με έσυρε με πόνο προς την άβυσσο του μυαλού. Θεϊκά υαλώδη τοιχώματα γύρω από και, πέρα από

Ελα σε περιμένω να μεσυναντήσειςκαταβροχθίζοντας αποστάσειςκαι προκαταλήψειςελα να περιπλανηθώμεσα απο τιςδιασταλμένες κόρεςτων ματιών σου.Κανείς δεν το σκέφτεται ποτέπλησιάζουμε την επαγρύπνησηκαι χωρίς στόχοΠεθαίνουμε καίγονταςτα μυστικά.Επιβάτης,πουκάθεται στο κατώφλι …Από ένα άλλο όνειρο!Απο ενα ξεχασμένο όνειρο…Η απουσίας σου πονάει.θρηνούν οι νύχτες μου.Εραστή των

Κάναμε τον δρομο μας ανάμεσα στο πλήθος απο τη σιωπή μας συλλέξαμε σπασμένα τσαλακωμένα όνειρα βρωμικες απουσίες αόρατες παρουσίες Αδειο περιεχόμενο απο κουρασμένες μέρες με εμπόδια των λέξεων. Εγκαταλείφθηκαν τα λόγια μας το μονο που έμεινε πια στον χαμένο ορίζοντα

Υπάρχουν δάκρυα που βρίσκονται αποθηκευμένα κάπου στο σύμπαν, ένα χοντρό φύλλωμα για να κρύψει τη ντροπή, τις ενοχές. Υπάρχουν συναισθήματα που σαμποτάρουν την καρδιά, και μετακινούνται στα βάθη της ψυχής σε οδυνηρές, απότομες, ερειπωμένες περιοχές , ζητώντας απαντήσεις… Κοιτάτε τα

Aυτή η μοναξιά είναι μια Σαρκοφάγος στις σιωπές μου μια αδυναμία μια αιμορραγία ενα σταθμευμένο χάδι. Ενα θορυβώδες λυκόφως των ματιών σας. Είναι άηχες ηχώ και θαμμένες μνήμες. Μια διαρκής ταλάντευση σε αμφίκοιλους καθρέφτες. Φωνές και θραύσματα του χθες.

Περπατώ πάνω σε χαλάσματα και θραύσματα των απογοητεύσεών μου. Για ενα παρελθόν που δεν θυμάμαι. Που θέλω να θάψω τα σώματα των σκοτεινών μου ημερών εκεί που περιπλανιέμαι στον αιώνιο αναστεναγμό της νύχτας. Σιμά μου βρίσκεται το Πάνθεον των νεκρών