Εκεί στα
στα γκρέμια της ψυχής μου
εκεί που οι μνήμες αντιστέκονται
στο ακαταμάχητο πεπρωμένο
της ασφυξίας και της δίψας.
Εκεί που η αβεβαιότητα ακυρώνει
την κατάδυση της ελπίδας.
Εκεί στη νύχτα των σκιών
των συναισθηματικών ακολουθιών μου
ο κουρασμένος ίλιγγος
της θέλησης κολυμπάει μόνος του
μεταξύ των ονείρων
και των αντικατοπτρισμών
με οδηγό τα χαλαρά νήματα της σκέψης.
Ένας κενός χώρος από ομίχλες
και ναυάγια.
Εκεί που τα όνειρα γνωρίζουν
ότι η κρύα και στείρα απογοήτευση
δεν λείπει ποτέ στο τυχαίο μας
υπαρξιακό ταξίδι.
Εκεί που οι λέξεις δίνουν σώμα και ορμή
καθώς ρέουν χωρίς πυξίδα
με τον καθαρτικό τους χαρακτήρα μέσα στην
αδυναμία και την ευθραυστότητα.
Συναισθηματικές Ακολουθίες…