Στη σιωπή σε ψάχνω περιπλανώμενος.
Ακολουθώ τα βήματά σου,
αυτά που σε οδηγούν
στο κρεβάτι της απελπισίας μου
στην απληστία ενός άλλου στόματος
που ψιθυρίζει λόγια απατηλά.
Νιώθω την ψυχρότητα της απουσίας σου
ένα λεπτό νήμα πυρετού διατρέχει τις φλέβες μου
καθώς μια αιχμηρή άκρη τεμαχίζει την αναπνοή μου
εκεί που οι άνεμοι αναπνέουν αναστεναγμούς.
Στη σοφίτα της μνήμης
βρήκα παλιά γράμματα
γραπτούς στίχους
με το αίμα στις φλέβες σου
και πέταλα ενός τριαντάφυλλου.
Ο φόβος αποκρυσταλλώνεται στο βλέμμα σου
και ακρωτηριάζει την αθωότητά σου.
Δεν θα υπάρχει πλέον αντιστροφή της επιείκειας
μην έρχεσαι ως παρασυρόμενο πλοίο
ή καταφύγιο στη σκιά της νωθρότητάς σου.
Χάνομαι και ξεθωριάζω χωρίς αναπνοή,
το κρύο τρέχει ήδη στις φλέβες
μου και αισθάνομαι δεμένος χωρίς αλυσίδες
σε αυτή τη ζωή, που είναι μόνο ένας θρήνος.
Και εσύ είσαι σαν ήρεμη βροχή
στο υπέροχο ηλιοβασίλεμα
νιώθω ότι ανθίζεις
ανάμεσα στα Φύλλα της Ψυχής.
Ακολουθώ τα βήματά σου.