ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ζωή εκ του μη όντως εις το είναιπαραγαγαγείν μες στην ανυπαρξία τουΣύμπαντος.Σε αυτή την αιώνια κληρονομιά του ίχνουςστους καθρέφτες των στιγμάτωνεκεί που μετασχηματίζεται η μνήμηκαι ο βουβός πόνος της απουσίαςστα ταραγμένα αποθέματα της ψυχής.Εκεί στα κανάλια της άπειρης σιωπήςστο μακρύ

Σύντομοι αναστεναγμοί αργές ανάσεςεπιταχύνουν τον καρδιακό παλμότο σάλιο μετατράπηκε σε ανεμοστρόβιλοη επιθυμία να χτυπήσειένα ψίθυρο στα χείλη σουαπόβει άκαρπη.Και υπήρχε εκεί η μαγείαμέσα από ψευδαισθήσειςφωνές με αποχρώσειςπάνω στα πυρετώδη χείλη.Και στα μάγουλαένα χαμόγελο και ένα δάκρυνα αργοσβήνεικαι το σώμα να

Μαγικές στιγμές των στεναγμώνπου διασχίζουν τους ωκεανούςκαι των άγριων συναισθημάτωντων διαρροών των λέξεωνσε διψασμένες σελίδεςτου τέλους του ναυαγίουτου γέλιου στην άνθισητραυματισμένες απουσίεςτου φωτός που καταστρέφουν το σκοτάδιτων δακρύων που πνίγουν τη μοναξιάμυστικών κάτω από επτά κλειδιάτων κόκκινων ονείρωντάραχος ανείπωτων παθών.Τώρα

Έρχεται καιρός που όλοι μας καίμεμέσα μας τις πεθυμιές που είχαμεΤις ανομολόγητες μας αμαρτίεςτους πειρασμούς μαςτα πάθη μαςΔεν μπορούμε να ζούμεμέσα σε ένα παραμύθι ψεμάτων.Εύχομαι να είχα κοντά μουένα Άγγελογια μια στιγμή αγάπηςΜα ο Άγγελός μου έσβησεκαι πνίγηκε στην τέφρα

Οι ψίθυροι μας σπινθήρεςκαίνε τόσο γρήγορα την αθωότητακαι μας βυθίζουν στην αισθησιακή μαγείαενός πρωινού που δεν έχει χαράξειμέσα στο λυγμό της σκοτεινής λήθηςπου σπάει στη σιωπή.Η νύχτα είναι ντυμένη με ορμητικές επιθυμίες,βρίσκοντας τις αναμνήσεις που δεν πεθαίνουν,όνειρα που ξαναγεννιούνται χωρίς

H σιωπή πριν από τον ήχοτης τελευταίας στιγμής του αγνώστουπριν από τη σποράπληρώνει λογαριασμούςφιλιά περικοπέςσκουπίζει διαρροές. Tο σιωπηλό μαχαίριχαράζει την πέτρα,σε κενούς χώρουςγια μια βίαιη στιγμήσήψης ιδεώναγγίζοντας με απάθειατις κενές ημέρες. Χωρίς πάθος.μια ζωή σκοπούείναι καταδικαστική χωρίς επιθυμίανα υπάρχει σε

Η μοναξιά κατοικεί στις σιωπές,οι σκιές περνάνε ντυμένες εν απουσίακαι τραγουδούν αμείλικτα τη μνήμηρουφώντας τον μυελό όλωντων συλλαβών των λέξεων.Η ένταση του ήχου πονάει,η καρδιά συστέλλεται, σφίγγει.εν μέσω μιας μαχόμενης αδράνειαςστην σιγαλιά της νύχτας.Η νύχτα είναι το βιβλίο μουεκεί που

Η ζωή μας είναι μια ρώσικη ρουλέταενα ρεβόλβερ με μια σφαίρα στην θαλάμη του.Η γλυκιά και πικρή γεύση της αγάπηςΛέξεις διαφυγήςαποστειρωμένες συνειδήσειςΣτιγμές παραλογισμώνΚάθε αυγή μας εκθέτει σε άπειρους κινδύνους.Όλα μεταξύ μας είναι κενά.Είμαστε κουρασμένοι και λυπημένοιαπο αυτή τη σιτόβρωτη Ανοιξη

Το πνεύμα της θλίψηςδεν κοιμάταιδεν ονειρεύεταικοιτάει απλανέςτον ήλιο πάνω στηνμουντή γκρίζαθάλασσακαι καταβυθίζεταισε μια πολυετήαγρυπνίατιμωρίακαταδίκη.Στην ίριδα της κάθεαυγήςπερα απο το ασημένιοφεγγάριεκειτρεμοπαίζουντα βλέφαρά τηςσπασμένα απο τοφώςτου τυφλού τηςπεπρωμένου. Copyright ® Evaggelos IliopoulosAll Rights Reserved

Ημέρες της σκιάς, των σκοτεινών ονειρώξεων κοιμίζοντας τον νου σε πονηρό λήθαργο. Νύχτες της αϋπνίας, της στοχαστικής. Ώρες που έχουν περάσει, Χωρίς να τις έχουμε ζήσει. Ισχνές απεικονισεις ζοφερού παρελθόντος. Ληγμένα όνειρα και απαντήσεις που δεν αποδώθηκαν στον αναμενόμενο χρόνο.