ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ζοφερή και θολή η εικόνα σου ο κίνδυνος είναι φανερός  ψευδής και οι ουσιαστικοί  εχθροί είναι παντού  και πουθενά  οι λέξεις, τα λόγια μου κολλημένα πάνω στο χαρτί παγωμένα στις σελίδες μελάνης σπαταλώντας και μαραζώνοντας περιμένοντας τη ζωή να βυθιστεί

Το φως αναζητά τις σκιές του σκότους που αντικαθιστούν τη ζωή μου. Aυτή η μάζα της σπασμένης ψυχής μου κυριαρχείται απο έντονο άλγος. Αραγε θα εμφανιστεί η ελπίδα, η δόξα της καθαρής μοναξιάς? Φωνάζω στην ψυχή μου Καταριέμαι το βράδυ

Παραλογιστικές αποφάσεις, υποσυνείδητη πρόκληση Ταξιδεύοντας με τη μανία των άλλων βυθιζόμαστε συνέχεια στο τέλμα της ψυχής μας Παραχαραγμένες ιδέες απο κονσερβοποιημένα μυαλά Ατελείς άνθρωποι που κλαίνε και άλλοι που ζητάνε βοήθεια. Περισσότερη είναι η βρωμιά των λέξεων παρά οι γυμνές

  Έρχεσαι πάντα αναπάντεχα, ανάμνηση τις ώρες που η ζωή ξεψυχάει τις ώρες που η ζωή παραμονεύει. Κι όμως πάλι θα σε αναβάλλω, θα σε ματαιώσω, θα σε απομακρύνω, καμιά φορά θα σε ανακυκλώσω κιόλας. Ερχεσαι Οταν την νύχτα η

Ακόμα επιπλέω Με τους κρύους διαβολικούς στύλους των σφαγών Σε αδιόρατες κρυπτικές χειμωνιάτικες καταιγίδες Κάτω από ένα κόκκινο φεγγάρι στις κρύες λίμνες του Αχέροντα όπου οι σκιές των ίνων παραμένουν άθικτες στην μπλε ομίχλη του κακού Κρύοι άνεμοι σκορπίζουν την

Θαμμένος κάτω από τα βουνά του παγετού Χρόνια της σιωπηλής θλίψης ζοφερή και σκοτεινή η ζωή μου Ο χειμερινός μου ύπνος στις αιώνιες νύχτες Στις κρύες κρύπτες της άυχλης θλίψης Με μαύρες καταιγίδες και δυνατούς ανέμους, ήρθα. Νυκτερινά σύννεφα φυσούν

    Η έξαψη στα δάχτυλά σου φτερουγίζει όπως Τ’ αγρίμι που στο Πέτρινο καλειδοσκόπιό Σου τόξα ουράνια Γεννοβολά. Η υγρασία στο μέτωπό Σου στέκει, ο χρόνος μου δεν Έχει χρόνο έχει μόνο την Ρευστότητα του Ιδρώτα σου. Στην πυξίδα

Αντιγράφεις ψυχή μου το ψεύτικο συντηρώντας καταμετρημένες υποψίες. Βεβηλώνεις τα μάτια σου πειθαρχώντας εκεί που δεν υπάρχεις. Φοβάσαι τις παράλληλες που τέμνονται φιλόδοξα και ρίχνεις άγκυρα, για να βουλιάξεις στην στεριά… Copyright ® Vaggelis Iliopoulos Notary Act 9898 All Rights

Και πάλι ξεκινώ με τις ίδιες απορίες μπερδεμένοι δρόμοι σε σκοτεινές διαδρομές. Σε νοιώθω ψυχή μου άνετη στα όνειρα αράζεις ύπουλα σε παραστάσεις του χθές. Ανεξίτηλη φωτογραφία η ματιά σου μέσα στου κόσμου τα γιατί αρρωσταίνεις και δεν μιλάς όταν

  SometimesI thing the darkest nights have become my sunny days, I feel every bit of me alive And at day every bit of me dying. Its like its absorbing the darkness of me At the same time pouring the