ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι ψίθυροι μας σπινθήρεςκαίνε τόσο γρήγορα την αθωότητακαι μας βυθίζουν στην αισθησιακή μαγείαενός πρωινού που δεν έχει χαράξειμέσα στο λυγμό της σκοτεινής λήθηςπου σπάει στη σιωπή.Η νύχτα είναι ντυμένη με ορμητικές επιθυμίες,βρίσκοντας τις αναμνήσεις που δεν πεθαίνουν,όνειρα που ξαναγεννιούνται χωρίς

H σιωπή πριν από τον ήχοτης τελευταίας στιγμής του αγνώστουπριν από τη σποράπληρώνει λογαριασμούςφιλιά περικοπέςσκουπίζει διαρροές. Tο σιωπηλό μαχαίριχαράζει την πέτρα,σε κενούς χώρουςγια μια βίαιη στιγμήσήψης ιδεώναγγίζοντας με απάθειατις κενές ημέρες. Χωρίς πάθος.μια ζωή σκοπούείναι καταδικαστική χωρίς επιθυμίανα υπάρχει σε

Η μοναξιά κατοικεί στις σιωπές,οι σκιές περνάνε ντυμένες εν απουσίακαι τραγουδούν αμείλικτα τη μνήμηρουφώντας τον μυελό όλωντων συλλαβών των λέξεων.Η ένταση του ήχου πονάει,η καρδιά συστέλλεται, σφίγγει.εν μέσω μιας μαχόμενης αδράνειαςστην σιγαλιά της νύχτας.Η νύχτα είναι το βιβλίο μουεκεί που

Η ζωή μας είναι μια ρώσικη ρουλέταενα ρεβόλβερ με μια σφαίρα στην θαλάμη του.Η γλυκιά και πικρή γεύση της αγάπηςΛέξεις διαφυγήςαποστειρωμένες συνειδήσειςΣτιγμές παραλογισμώνΚάθε αυγή μας εκθέτει σε άπειρους κινδύνους.Όλα μεταξύ μας είναι κενά.Είμαστε κουρασμένοι και λυπημένοιαπο αυτή τη σιτόβρωτη Ανοιξη

Το πνεύμα της θλίψηςδεν κοιμάταιδεν ονειρεύεταικοιτάει απλανέςτον ήλιο πάνω στηνμουντή γκρίζαθάλασσακαι καταβυθίζεταισε μια πολυετήαγρυπνίατιμωρίακαταδίκη.Στην ίριδα της κάθεαυγήςπερα απο το ασημένιοφεγγάριεκειτρεμοπαίζουντα βλέφαρά τηςσπασμένα απο τοφώςτου τυφλού τηςπεπρωμένου. Copyright ® Evaggelos IliopoulosAll Rights Reserved

Ημέρες της σκιάς, των σκοτεινών ονειρώξεων κοιμίζοντας τον νου σε πονηρό λήθαργο. Νύχτες της αϋπνίας, της στοχαστικής. Ώρες που έχουν περάσει, Χωρίς να τις έχουμε ζήσει. Ισχνές απεικονισεις ζοφερού παρελθόντος. Ληγμένα όνειρα και απαντήσεις που δεν αποδώθηκαν στον αναμενόμενο χρόνο.

Ο ενικός σε δύο πρόσωπα και ο πληθυντικός σε ένα χωρίς εγωτικές συντακτικές παρεκκλίσεις. Επενδύομαι στο εσένα προς αφαίρεση του εμένα Κρίνομαι στο φόβο σου Αφήνομαι να κλέβομαι εκεί που συναντιέμαι. Η συνισταμένη υπόκαυστη σιωπή έδωσε το πυρίμαχο τέλος. Αυτή

Ειμαστε ταξιδιώτες,της ίδιας διαδρομής.Παρατηρητέςτων ίδιων σημείων.Χρώματα και σκιέςόλα εκεί, ανέπαφα.Και όμως κουβαλάμετην συνοχή τοιυ“είναι” μαςεξακολουθώνταςνα δηλώνουμετις συνεχείς επαναλήψειςτου άκεντρουκενού μας. Copyright ® Evaggelos IliopoulosAll Rights Reserved

Στις μέρες που γεμίζουν αυτή την εκβολή προς το άγνωστο, ούτε οι θάλαμοι των ανέμων, ούτε οι θάλασσες, ούτε ο ήλιος ουρλιάζει. Οι υποχρεώσεις είναι σαν κλέφτες που κλέβουν τους πιο πολύτιμους στίχους και αυτός ο άπειρος μανιακός εαυτός μου

Ωρες κάθαρσης που η ψυχή μεταλαμβάνει απο το πορφυρό δισκοπότηρο της αθανασίας. Μονοτονικές ώρες πηγή των παλιρροιακών ονείρων Τα σύννεφα κοιμούνται, Ο άνεμος παραπλανά και μετακινούμενος ριγδιεί τις λυχνίες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ωρες της πληρότητας εκεί δρασκελώ ψάχνοντας