Ωδή για εκείνους που χάθηκαν στην Τραγωδία πέρυσι στο Μάτι αττικής.
Εκεί που έχασα για πάντα συγγενικά μου πρόσωπα.
Ο χαμένος καιρός
αναζητά ανάπαυση
στο γυμνό κύμα.
Όπως μικρούς
κρυμμένους κόσμους
που ζουν
μές τα κοχύλια
ηρεμος χώρος
στο χρονο
όπου
η μανία των κυμάτων
περνάει κατά μήκος
της ακτής.
Εκεί όνειρα
ετελεύτησαν
συνθλίβησαν
καρδιές ράγισαν
ανομολόγητες
πεθυμιές και στεναγμοί
εσίγησαν
μεταξύ των
αετών των γλάρων
και των κορμοράνων.
Στηρίζω το χέρι μου στο έδαφος
και αισθάνομαι τον κτύπο της καρδιάς τους
ενώ ο αναστεναγμός του αέρα
χαϊδεύει την αδρανή άμμο.
Κλείνω τα μάτια μου προς το θόρυβο
και ακολουθώ εκείνα τα τολμηρά φώτα
που με ένα ζεστό
και ήσυχο τρόπο
πηγαίνουν στη γη
ξανά στο ξύπνημα της ζωής
Στην απουσία σας
το σιωπηλό στόμα μου
όνειρα λόγια που χορεύουν
άνυδρα χάδια
εύθραυστης ομορφιάς
στο λευκό σας δέρμα
Διαφανείς ψίθυροι
φωνάζοντας το όνομά σας
πριν χαθεί
στην αργή άβυσσο του χρόνου.
Copyright ® Vaggelis Iliopoulos
( Νέος Κύκλος ).
Notary Act
NΚ10
All Rights Reserved